Schulden, daar kies je niet voor. Het overkomt je!

“Ons leven was vrij gewoon. Ik had werk, we konden eten kopen, regelmatig leuke dingen doen, op vakantie gaan en alles ging eigenlijk goed. Totdat we verhuisden naar een andere huurwoning en daar problemen ontstonden met de huurbaas. Er waren gebreken aan de woning die niet opgelost werden en er klopte iets niet met de verdeling van de elektriciteitsmeter. De energierekening stond op mijn naam, maar bevatte ook de energiekosten van de ondergelegen woning. 

In het begin was ik nog positief en verwachtte dit als volwassenen met elkaar op te kunnen lossen. Helaas liep dit anders. De huurbaas liet niet van zich horen waardoor de gebreken bleven en er bij regen, water in mijn woning stroomde. Daarnaast was er in eerste instantie een akkoord om de energierekening onderling te delen met de ondergelegen woning, maar toen het erop aankwam was de bewoner niet bereikbaar. Hierdoor betaalde ik de energiekosten van twee woningen. Dit lukte even, maar kon ik niet lang vol blijven houden. 

Deze situatie veroorzaakte heel veel frustratie en stress. Ondertussen bleven de rekeningen gewoon binnen komen en kwam het moment dat ik de rekeningen niet meer volledig kon betalen. We hebben zelfs een periode zonder stroom geleefd. Om toch weer stroom te krijgen sloot ik tot twee keer toe een nieuw contract bij een andere energiemaatschappij. Met als gevolg dat ik nog meer schulden opbouwde en te maken kreeg met deurwaarders. Na 2,5 jaar betalingsproblemen waren de schulden zo enorm opgelopen dat ik de post niet meer open durfde te maken. Alleen als er ‘dwang’ op stond maakte ik de brief open. 

In die tijd ben ik ook door alle stress mijn baan kwijtgeraakt. Ik kon niet meer, het frustreerde me zo erg dat ik helemaal in beslag werd genomen door de situatie en mijn vertrouwen in mensen werd beschadigd. Ik voelde me machteloos. Het was op een gegeven moment voor mij de keuze: of blijven, de schulden op laten lopen en een rechtszaak aanspannen tegen de huurbaas óf de woning verlaten, naar een opvang gaan en dan in ieder geval verlost te worden van deze huurbaas. 

Ik koos voor het laatste en dat werd een erg diep dal. Bij het verlaten van mijn woning ben ik alles kwijtgeraakt. De spullen die ik had moest ik ergens onderbrengen, maar dat lukte niet voor alles. Veel heb ik weg moeten gooien, ook mooie spullen en herinneringen. Met het verlaten van mijn woning, verloor ik niet alleen mijn thuis maar ook een deel van mezelf. Ik had letterlijk niets meer.

In de opvang was het niet prettig. Ik zat met mijn dochter van 4 jaar tussen mensen die heel anders in het leven staan, met een heel andere achtergrond. Hier voelde ik me niet veilig met mijn kind. Ik was blij toen we overgeplaatst konden worden naar een andere opvang, maar ook daar kregen we te maken met buitensporig gedrag van medebewoners. 

Wat was ik intens gelukkig toen op een dag een beschermingsbewindvoerder aan mij gekoppeld werd. Die dag heb ik gehuild. Want ik ervoer toen dat ik het niet meer alleen hoefde te doen. De last werd van me overgenomen om alles rondom de schulden goed op orde te brengen en te regelen. Ik ben hier enorm dankbaar voor! Met deze stap kon ook de urgentie worden aangevraagd en binnen twee maanden konden we onze nieuwe woning betrekken. God zij dank daarvoor!

Vrijwilligers van de kerk en hulporganisaties stonden klaar om te helpen met het opknappen van onze nieuwe woning. Deze hulp was heel erg fijn, maar het was ook moeilijk. Ik wilde graag goed voor mijn gasten zorgen, dus kocht ik eten en drinken. Maar eigenlijk kon ik mij dat helemaal niet veroorloven. Ik kocht lekkers wat ik voor onszelf nooit zou kunnen kopen. Maar je wilt goed voor ze zorgen, dus doe je het toch en eet je zelf gewoon even wat minder. 

Door de bewindvoering heb ik rust en geen zorgen meer over de post die binnenkomt. Dat wordt allemaal geregeld. Nu leef ik van €60,- per week met mijn dochter en kan ik af en toe om extra geld vragen als er iets nodig is. Het is soms moeilijk omdat je bij alles wat je koopt moet nadenken. Geef ik mijn 50 cent uit aan een tweedehands kledingstuk voor mijn kind of een tomaat? Maar je wordt ook creatief om van €2,50 toch nog iets op tafel te kunnen zetten. Met pasta, een ui en losse groente kom je al een heel eind en ik heb leren koken zonder vlees.

De komende drie jaar zit ik bij de bewindvoering tot mijn schulden zijn afbetaald. Voor mijzelf zit kleding kopen er niet in. Ik kan eten kopen, maar aan shoppen hoef ik niet meer te denken. Daar is gewoon geen geld voor. Zo heb ik al een jaar geen kleding meer gekocht voor mezelf, maar dat is prima. Mijn kinderen zijn het belangrijkste.

Ondanks mijn situatie probeer ik het goede te doen en te helpen waar ik dat kan. Daarom vond ik het ook erg leuk om mee te kunnen doen met een sponsoractie voor Sint voor Kint door iets te verkopen. Juist ook omdat ik zelf weet hoe mooi het is om een kadobon te mogen ontvangen!”

We kunnen de situatie van de gezinnen met deze actie niet blijvend veranderen, maar we kunnen wel naast hen gaan staan en hoop geven door hen te laten weten dat er mensen zijn die aan hen denken en meeleven. Een teken van steun zodat ze bemoedigd en gesterkt worden in hun maatschappelijke positie, eigenwaarde en ouder-kindrelatie.

Help je mee? Organiseer een sponsoractie, collecte of geef een gift!