Rondkomen van een minimum inkomen

Wij zijn een gezin bestaande uit papa, mama en twee prachtige kinderen. Onze oudste zit momenteel in groep 3. Wij hebben bijna 3 jaar geleden besloten om vrijwillig in de schuldsanering te gaan.

Zo vrijwillig was het eigenlijk niet, we hadden weinig keus. Als je eenmaal in de knoop komt gaat alles in een sneltreinvaart achteruit. Ik was zelf nog heel erg jong toen we ons aanmelden bij de gemeente (22). Ik zat door omstandigheden een jaar lang zonder inkomen waar daar schulden zijn ontstaan, mijn man had een bedrijfje met een goede vriend, maar dit is helaas fout gegaan waardoor hij aan zijn schulden is gekomen.

Schulden lopen snel op, er komen ontzettend veel kosten boven op de hoofdsom en 1 dossier word soms wel aan meerdere incassobureaus uitbesteed. Zo is een schuld van €3000,- ineens €15000,- en ga zo maar door. Als je daarna bijvoorbeeld je huur kan betalen en je water en licht en elke avond iets te eten kan maken voor je kind moet je gewoon blij zijn, want ze leggen schaamteloos beslag op je geld of je hele rekening, waardoor je je betaalregelingen niet kan nakomen. 
 
Zo kan je een aantal maanden overleven als gezin, maar het is heel zwaar en je kind word het meest geraakt. Want je kan niks ondernemen of kopen voor ze, ook niet de nodige dingen! 

Je overleeft maar loopt steeds meer tegen dingen aan. Geen geld voor bijvoorbeeld wasmiddel, je kinds verjaardag komt eraan… wat een stress. Als je kind klein is kan je jezelf aanpraten dat ze er nog niet bewust van is. Dat je kind niet bewust is van het feit dat er geen taart is of een cadeau, dat je kinderen überhaupt niet bewust zijn van het feit dat hij/zij jarig is. Dus het enige wat je kan doen is extra lief zijn… en hopen: volgend jaar WEL een feestje. Maar je hart breekt, het is je kind en je wilt dat ze zich bijzonder voelen die dag, je wilt ze geven waar ze zo dol op zijn! In het zonnetje zetten en verwennen! 

Je gaat het jezelf kwalijk nemen, hoe heeft het zo ver kunnen komen? Had ik beter mijn best moeten doen? Wij besloten op dat moment dus om ons aan te melden bij de gemeente, we wilden niet wachten tot we alles kwijt zouden raken en alles nog meer zou oplopen. Wij klopte aan bij de schuldsanering met de gedachte: wij kunnen dit zelf niet meer oplossen want je komt er gewoon niet meer uit met de schuldeisers, alles loopt langs elkaar heen. We dachten we doen het nu, onze dochter is nu nog jong, dan kan ze over 3 jaar het leven leven zoals wij dat voor ons zien, zonder schulden. Nadat wij die stap hebben gezet, werd ons geld beheert.
 
We krijgen elke week €70,- leefgeld, met de rest worden onze vaste lasten betaald en wat er over is gaat naar de schuldeisers. Dus elke week €70,-. Geen euro meer. Maakt niet uit welke maand, of iets kapot gaat, iemand jarig is... €70,- that’s it.

In het begin gaf het ons veel rust, want er viel een hele last van onze schouders. Maar na een tijd ga je het voelen. Onze oudste ging naar groep 1, dan wil je dat je kind er verzorgd uitziet. Thuis maakt het niet uit wat er gedragen word.

Soms heeft mijn dochter bijvoorbeeld geen pakjes drinken voor school, of niks lekkers. Ik zeg altijd maar dat koekjes en snoep super slecht zijn (dat is goed, maar het blijft een kind...). Toen kwamen bijvoorbeeld de uitnodigingen voor kinderfeestjes, super leuk maar je wilt je kind niet in de positie hebben dat ze als enige niks kan geven aan de jarige Jop. 

Kan een keer gebeuren maar ze zit ondertussen in groep 3 he… dat zijn heeeeel veel stress momenten geweest, niet kunnen gaan. Want je wilt niet van de daken schreeuwen dat je geen geld heb. Er zijn zo veel dingen waar je tegen aan loopt als je in de schuldsanering zit, laat staan met een kind, je moet zelf in die positie zitten om dat te zien en begrijpen.
 
Feestdagen zijn alles behalve leuk. Ik en mijn man voelen zich gezegend als we met kerst gezond en veilig samen mogen zijn. Maar mijn dochter word in de kring gevraagd op school wat ze heeft gekregen van Sinterklaas of met kerst. 

Zij hoort haar klasgenoten vertellen wat ze allemaal hebben gekregen en hoe blij ze zijn! En verwent! Daarom heb ik mijn dochter geleerd al in groep 1, dat ze gezegend is met haar familie, dat niet iedereen dat heeft, en blij moet zijn met wat je wel hebt. In de hoop dat het makkelijker is voor haar. En dat zegt ze dan ook tegen mij na zo'n dag op school. Dan zegt ze: ‘mama ik ben heel erg blij met wat ik heb’, dan vind ik haar zo sterk en lief.

Maar elke verjaardag, pakjesavond of kerst zie ik dat ze er meer moeite mee heeft. Ze zegt dan wel dat ze blij is, maar ik zie het verdriet in haar ogen... Wat ik dan voel in mijn hart is moeilijk te beschrijven... De teleurstelling in haar ogen doet mijn hart breken... Ze leeft haar leven NU, ze leeft in vandaag. Ze leeft al lang in deze situatie, sinds ze klein is. Ze zit nu in groep 3, ze ziet dat het bij andere kinderen anders is.
 
Vorige week viel er een dikke speelgoed folder op de mat, ik had deze bij het oud papier gelegd… want ja... we hebben er niks aan. Ik vond deze daarna onder het kussen van m'n dochter. 

Ik vroeg aan haar waarom het daar lag, ze liet me zien wat ze allemaal graag zou willen hebben. Sommige dingen waren €8,- maar we kunnen het niet kopen voor haar. Ze zei dat ze het onder haar kussen had gelegd zodat wanneer God over haar zou komen waken in d’r slaap, hij het zou vinden.

Dat doet je veel... geloof me...
 
Ook al zijn sommige dingen die ze graag wilt goedkoop, we kunnen geen geld opzij leggen en dat we dan denken, we kopen het gewoon voor haar, want ze wilt het zo graag. We kunnen niet bezuinigen op ons leefgeld.

Hulp is niet vanzelfsprekend, je kan niet verwachten dat iemand anders doet wat jij hoort te doen, maar ik weet wel dat heel veel mama's, en niet te vergeten papa's, hun kind gelukkig willen maken. En heel veel ouders zich heel erg gezegend zullen voelen als ze iets kunnen geven wat op het verlanglijstje staat van hun kind of kinderen. 
 
Het is een gebaar naar de kinderen maar zeker ook aan naar de ouders, voor iedereen is het een hele moeilijke situatie.

Als de kinderen blij zijn hebben papa en mama ook een lach op hun gezicht en krijg je nog meer motivatie om te blijven strijden voor de toekomst! Zodat je op eigen kracht je kinderen kunnen geven wat ze verdienen en wellicht ook weer andere ouders kunnen helpen, omdat ze weten hoe het is.

________ 
 
Wil je iets betekenen voor gezinnen in soortgelijke situaties?
Doe dan mee met Sint voor Kint en geef deze kinderen en hun gezinnen een blijvende, positieve en vreugdevolle herinnering. Voor €20,- kunnen we 1 kind een kadobon geven!
 
Doneren kan eenvoudig met iDeal via Stichting Samen 010. Klik op onderstaande button, kies het project 'Benefietactie Sint voor Kint' en doneer! 

Ja, ik wil doneren!  

Of maak je donatie over op rekeningnummer:
NL21 TRIO 0338 8152 28  
t.n.v. Stichting Samen 010  
o.v.v. Sint voor Kint 

De benefietactie Sint voor Kint is een initiatief van Serve the City Rotterdam. Serve the City Rotterdam is onderdeel van Stichting Samen 010 en heeft een ANBI status. Alle inkomsten zijn direct bestemd voor het kopen van de kadobonnen. Ons doel is om Rotterdammers te stimuleren om naar elkaar om te zien.